مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!
روزگار عجیبی است نازنین. در پی هجوم ناجوانمردانه بیماری کرونا، دوری از فضاهای آموزشی و فضای دانشگاهی، آسیب های جبران ناپذیری را متوجه سیستم آموزشی جهان و ایران کرده است.چه بسیار طالبان علمی که هنوز در این اتمسفر، دل به اقیانوس عمیق علم نزده اند.عده ای در خواب غفلت خوشحال از این دوری و جمعی در تکاپوی جبران فاصله با درس و استاد.
عزیزانم
جبر زمانه گاهی ما را به سمت و سویی می برد که پس از گذر از بحران یاداوری آنچه پیش از آن بود را دشوار می سازد، و ما امروز در آن نقطه ایم.امروز تصور سیستم آموزشی بدون حضور وبینارها، جلسات آنلاین و نرم افزارهای مربوطه دور از ذهن است و این همان نگریستن به نیمه پر لیوانی است که گمان میکردیم خالی شده.کوشش من بر این است در همین راستا، ارتباطم با شما عزیزان را گسترده تر از پیش و از طریق این درگاه میسر سازم و چه چیزی شیرین تر از همنشینی با شما.
بدون خداحافظی،دیدارتان خواهم کرد
